'Juffie, mag ik mee in uw koffer?'
Blijf op de hoogte en volg Iris
17 Mei 2017 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal,
Hier weer een verslag vanuit het zonnige Paramaribo. Het einde komt, helaas, nu echt in zicht. En eigenlijk wil ik hier nog niet aan denken.. Verder was ik nog niet klaar met vertellen over mijn paasvakantie, ik was gestopt bij de Voltzberg en vandaag zal ik de rest vertellen. Maar ik begin met stage.
Ik heb geen idee wat er in Nederland over verteld wordt, maar, zoals jullie dus misschien al weten, het is in Suriname erg onrustig in het onderwijs. Na de vakantie zijn er anderhalve week stakingen geweest en dat betekende dat er elke dag ongeveer drie leraren waren op onze school. De oplossing? Die is vrij simpel: iedere leraar kreeg een eigen ‘vleugel’ en moest ervoor zorgen dat deze vleugel rustig bleef. Zo stond ik dus anderhalve week voor alle vier de eerste klassen. Ik begon bij 1A: ‘Goedemorgen jongens en meisjes, pak je spullen voor je en tot zo’, dan ging ik naar 1B, zo naar 1C en dan naar 1D. Vervolgens begon ik weer bij 1A om ze opdrachten te geven en zo ging ik telkens het rijtje af. Er werd veel gevraagd van mijn improvisatievermogen en ik kan je vertellen dat na anderhalve week improviseren mijn creativiteit wel bijna op is. Maar hé, hier heb ik ook weer ontzettend veel van geleerd. De school was gelukkig wel telkens een stuk eerder uit, meestal was ik rond half tien weer thuis. Hoe ze dat met de examenklassen gaan doen? Dat is voor iedereen een vraag. Of ik weer blij ben dat de stakingen nu over zijn? Dat zeker!
Deze week is mijn laatste week aangebroken op stage, ik heb de klassen voor de laatste keer en ga de leerlingen voor de laatste keer zien. Voor de docenten heb ik in de keuken gestaan om een echte ‘Hollandse stroopwafelcake’ te bakken en voor mijn klasjes heb ik ook wat lekkers om uit te delen. Toen ik in 1D stond kwamen de leerlingen van 1A vragen of dit écht mijn laatste week was en of ik écht niet kon blijven? En toen ik op het eind van de les bij de derdejaars vroeg of er nog vragen waren, stak een leerling zijn hand op: ‘Juffie, mag ik mee in uw koffer?’ Dan smelt ik toch echt wel een beetje van binnen. De beleefdheid van de leerlingen, de verbaasde gezichten van de leerlingen toen deze bakra voor het eerst op stage kwam, de vragen over of mijn ogen en haren echt waren, de reacties van de leerlingen als je als leraar een grapje maakte, de spelletjes die we deden en uiteindelijk de gezellige uurtjes die we hebben gehad: ik ga het wel missen hoor!
Trouwens, even iets leuks tussendoor. Vanochtend kwam ik op stage en ik zag dat alle docenten met regenlaarzen of zakken om hun schoenen liepen. Het regende inderdaad flink, maar verder snapte ik er nog niet veel van. Tot ik verder de school in liep en zag dat bijna alles blank stond en niet veel later waren mijn sandaaltjes ook kletsnat. Alles kan en alles went in SU! ;)
Goed, genoeg stage en school, nu verder met de paasvakantie. Waar was ik gebleven? Oh ja, die geweldige trip naar de Voltzberg, waar we nog lang van hebben kunnen nagenieten. Die week met pap en mam is voorbij gevlogen, we zijn natuurlijk nog naar de stad geweest, hebben flink wat inkopen gedaan voor de thuisblijvers (graag gedaan zusjes), we hebben bij de locals gegeten aan de Waterkant, had ik al verteld dat ze in Suriname de meest lekkere bami hebben die ik ooit heb gehad? Deze bami ga ik echt missen!! We zijn ook nog zeeschildpadden wezen spotten bij Braamspunt, dat zijn écht reuzenschildpadden, onvoorstelbaar. We hebben deze week afgesloten met de mensen die we hebben leren kennen. Wat een tijd en wat waren pap en mam jaloers op mij dat ik nog hier mocht blijven. Pap en mam vlogen weg en een dag later stond Erik voor de deur. Ook hij was natuurlijk nieuwsgierig geworden naar mijn leventje hier en naar alle verhalen en naar de mensen die ik hier ontmoet heb.
Ook met Erik is de tijd voorbij gevlogen (de tijd vliegt hier eigenlijk alleen maar voorbij). We zijn naar het Stuwmeer geweest met Ilse en Luuk en hebben daar piranha’s gevangen. Kleine, maar heel belangrijke kanttekening: alleen de meiden hadden piranha’s gevangen, de jongens bakten er niks van En als je denkt dat we dit met een hengel gedaan hebben, heb je het mis. Waarmee dan wel? Iedereen kreeg een touwtje om zijn of haar hand en daaraan zat een haakje en telkens als je een vis voelde, moest je snel je hand omhoog trekken, zodat de vis aan je haakje bleef hangen. Dit was super leuk om te doen en onze missie was geslaagd. Had ik al gezegd dat alleen Ilse en ik piranha’s gevangen hadden?
Na het Stuwmeer zijn we naar Galibi geweest met een deel van onze groep en ook weer met ouders, aanhang, broers en zussen. Voor de eerste keer gingen we niet richting het binnenland, maar de andere kant op, namelijk naar de kust. Na de busreis kwamen we bij ons bootje en alle bagage werd onder een zeil gelegd. We vroegen aan Tommie waar dit voor nodig was. Lachend antwoordde hij: ‘het kan misschien een beetje nat worden.’ Na een uur varen, kwamen we, zeik, maar dan ook zeiknat aan bij Galibi. Niks was droog gebleven, behalve de bagage dan. Door de regen? Nee, want die was er niet. Het water was een ‘beetje’ wild, we zaten nu natuurlijk op zee en niet meer op de rivier en dat verschil was goed te merken. Toen ik Sanne aankeek moest ik lachen, ze was veranderd in een zwarte piet: mascara overal, behalve op d’r wimpers. Galibi is een mooi eilandje en ook hier hebben we weer zeeschildpadden gespot. Toen we ’s avonds terugkwamen was het tijd om Erik het uitgaansleven te laten zien, hier vieren ze namelijk ook koningsdag! Donderdag zijn we dus naar Havana Lounge geweest, zoals we (bijna) elke donderdag doen en vrijdag was Erik ook nog benieuwd naar Club Tequila dus daar zijn we ook een kijkje gaan nemen. De dag daarna kon ‘ie moe, maar voldaan, het vliegtuig instappen. En toen zat voor mij de paasvakantie er ook weer bijna op.
Zoals ik in het begin al zei, zit onze tijd er hier bijna op. We hebben nog 2,5 week hier en we blijven van alles genieten! Deze weken zitten al zo goed als vol en we halen eruit wat erin zit. Stage hier zit er dus bijna op en ik heb vandaag te horen gekregen dat ik volgend jaar bij de NSG Groenewoud in Nijmegen aan de slag kan. Daar ga ik (hopelijk) afstuderen en dan mijn diploma halen. Soms besef ik niet dat het leven in Nederland natuurlijk ook gewoon door gaat. Natuurlijk voeg ik ook weer wat foto’s toe. Liefs aan jullie en tot gauw!
XX
P.S. Door de drukte ben ik niet toegekomen aan ons geweldige weekendje Bigi Pan. Ook weer prachtige natuur en ontzettend leuke dingen meegemaakt. Hopelijk vertellen de foto's jullie genoeg.
P.P.S. Truus, je hebt ons allemaal aangestoken met het Surinamevirus.. Niemand wil nu al naar huis.
Hier weer een verslag vanuit het zonnige Paramaribo. Het einde komt, helaas, nu echt in zicht. En eigenlijk wil ik hier nog niet aan denken.. Verder was ik nog niet klaar met vertellen over mijn paasvakantie, ik was gestopt bij de Voltzberg en vandaag zal ik de rest vertellen. Maar ik begin met stage.
Ik heb geen idee wat er in Nederland over verteld wordt, maar, zoals jullie dus misschien al weten, het is in Suriname erg onrustig in het onderwijs. Na de vakantie zijn er anderhalve week stakingen geweest en dat betekende dat er elke dag ongeveer drie leraren waren op onze school. De oplossing? Die is vrij simpel: iedere leraar kreeg een eigen ‘vleugel’ en moest ervoor zorgen dat deze vleugel rustig bleef. Zo stond ik dus anderhalve week voor alle vier de eerste klassen. Ik begon bij 1A: ‘Goedemorgen jongens en meisjes, pak je spullen voor je en tot zo’, dan ging ik naar 1B, zo naar 1C en dan naar 1D. Vervolgens begon ik weer bij 1A om ze opdrachten te geven en zo ging ik telkens het rijtje af. Er werd veel gevraagd van mijn improvisatievermogen en ik kan je vertellen dat na anderhalve week improviseren mijn creativiteit wel bijna op is. Maar hé, hier heb ik ook weer ontzettend veel van geleerd. De school was gelukkig wel telkens een stuk eerder uit, meestal was ik rond half tien weer thuis. Hoe ze dat met de examenklassen gaan doen? Dat is voor iedereen een vraag. Of ik weer blij ben dat de stakingen nu over zijn? Dat zeker!
Deze week is mijn laatste week aangebroken op stage, ik heb de klassen voor de laatste keer en ga de leerlingen voor de laatste keer zien. Voor de docenten heb ik in de keuken gestaan om een echte ‘Hollandse stroopwafelcake’ te bakken en voor mijn klasjes heb ik ook wat lekkers om uit te delen. Toen ik in 1D stond kwamen de leerlingen van 1A vragen of dit écht mijn laatste week was en of ik écht niet kon blijven? En toen ik op het eind van de les bij de derdejaars vroeg of er nog vragen waren, stak een leerling zijn hand op: ‘Juffie, mag ik mee in uw koffer?’ Dan smelt ik toch echt wel een beetje van binnen. De beleefdheid van de leerlingen, de verbaasde gezichten van de leerlingen toen deze bakra voor het eerst op stage kwam, de vragen over of mijn ogen en haren echt waren, de reacties van de leerlingen als je als leraar een grapje maakte, de spelletjes die we deden en uiteindelijk de gezellige uurtjes die we hebben gehad: ik ga het wel missen hoor!
Trouwens, even iets leuks tussendoor. Vanochtend kwam ik op stage en ik zag dat alle docenten met regenlaarzen of zakken om hun schoenen liepen. Het regende inderdaad flink, maar verder snapte ik er nog niet veel van. Tot ik verder de school in liep en zag dat bijna alles blank stond en niet veel later waren mijn sandaaltjes ook kletsnat. Alles kan en alles went in SU! ;)
Goed, genoeg stage en school, nu verder met de paasvakantie. Waar was ik gebleven? Oh ja, die geweldige trip naar de Voltzberg, waar we nog lang van hebben kunnen nagenieten. Die week met pap en mam is voorbij gevlogen, we zijn natuurlijk nog naar de stad geweest, hebben flink wat inkopen gedaan voor de thuisblijvers (graag gedaan zusjes), we hebben bij de locals gegeten aan de Waterkant, had ik al verteld dat ze in Suriname de meest lekkere bami hebben die ik ooit heb gehad? Deze bami ga ik echt missen!! We zijn ook nog zeeschildpadden wezen spotten bij Braamspunt, dat zijn écht reuzenschildpadden, onvoorstelbaar. We hebben deze week afgesloten met de mensen die we hebben leren kennen. Wat een tijd en wat waren pap en mam jaloers op mij dat ik nog hier mocht blijven. Pap en mam vlogen weg en een dag later stond Erik voor de deur. Ook hij was natuurlijk nieuwsgierig geworden naar mijn leventje hier en naar alle verhalen en naar de mensen die ik hier ontmoet heb.
Ook met Erik is de tijd voorbij gevlogen (de tijd vliegt hier eigenlijk alleen maar voorbij). We zijn naar het Stuwmeer geweest met Ilse en Luuk en hebben daar piranha’s gevangen. Kleine, maar heel belangrijke kanttekening: alleen de meiden hadden piranha’s gevangen, de jongens bakten er niks van En als je denkt dat we dit met een hengel gedaan hebben, heb je het mis. Waarmee dan wel? Iedereen kreeg een touwtje om zijn of haar hand en daaraan zat een haakje en telkens als je een vis voelde, moest je snel je hand omhoog trekken, zodat de vis aan je haakje bleef hangen. Dit was super leuk om te doen en onze missie was geslaagd. Had ik al gezegd dat alleen Ilse en ik piranha’s gevangen hadden?
Na het Stuwmeer zijn we naar Galibi geweest met een deel van onze groep en ook weer met ouders, aanhang, broers en zussen. Voor de eerste keer gingen we niet richting het binnenland, maar de andere kant op, namelijk naar de kust. Na de busreis kwamen we bij ons bootje en alle bagage werd onder een zeil gelegd. We vroegen aan Tommie waar dit voor nodig was. Lachend antwoordde hij: ‘het kan misschien een beetje nat worden.’ Na een uur varen, kwamen we, zeik, maar dan ook zeiknat aan bij Galibi. Niks was droog gebleven, behalve de bagage dan. Door de regen? Nee, want die was er niet. Het water was een ‘beetje’ wild, we zaten nu natuurlijk op zee en niet meer op de rivier en dat verschil was goed te merken. Toen ik Sanne aankeek moest ik lachen, ze was veranderd in een zwarte piet: mascara overal, behalve op d’r wimpers. Galibi is een mooi eilandje en ook hier hebben we weer zeeschildpadden gespot. Toen we ’s avonds terugkwamen was het tijd om Erik het uitgaansleven te laten zien, hier vieren ze namelijk ook koningsdag! Donderdag zijn we dus naar Havana Lounge geweest, zoals we (bijna) elke donderdag doen en vrijdag was Erik ook nog benieuwd naar Club Tequila dus daar zijn we ook een kijkje gaan nemen. De dag daarna kon ‘ie moe, maar voldaan, het vliegtuig instappen. En toen zat voor mij de paasvakantie er ook weer bijna op.
Zoals ik in het begin al zei, zit onze tijd er hier bijna op. We hebben nog 2,5 week hier en we blijven van alles genieten! Deze weken zitten al zo goed als vol en we halen eruit wat erin zit. Stage hier zit er dus bijna op en ik heb vandaag te horen gekregen dat ik volgend jaar bij de NSG Groenewoud in Nijmegen aan de slag kan. Daar ga ik (hopelijk) afstuderen en dan mijn diploma halen. Soms besef ik niet dat het leven in Nederland natuurlijk ook gewoon door gaat. Natuurlijk voeg ik ook weer wat foto’s toe. Liefs aan jullie en tot gauw!
XX
P.S. Door de drukte ben ik niet toegekomen aan ons geweldige weekendje Bigi Pan. Ook weer prachtige natuur en ontzettend leuke dingen meegemaakt. Hopelijk vertellen de foto's jullie genoeg.
P.P.S. Truus, je hebt ons allemaal aangestoken met het Surinamevirus.. Niemand wil nu al naar huis.
-
17 Mei 2017 - 23:15
Hil:
Ik ben in ieder geval wel blij dat je weer deze kant op komt! -
17 Mei 2017 - 23:18
Linda:
Weer een erg leuk verslag moppie! Kan niet wachten om je verhalen in real life te horen!
Dikke kus en tot snel -
17 Mei 2017 - 23:24
Carin:
Jee Iris, wat vliegt de tijd!!
Ben blij om te horen, dat je bijna naar "huis" komt
Maar ga je leuke, mooie reisverslagen zeker missen
Tot snel -
18 Mei 2017 - 00:00
Amber:
Leuk ies! Tot snel :)
Dikke kus X -
18 Mei 2017 - 10:12
Henriëtte:
Wat een leuk verslag Iris! Geniet nog lekker die laatste weken van de mooie tijd in Suriname. Ik weet zeker dat al die kinderen je blijven herinneren als die lieve, mooie juf uit Nederland waar ze ook veel van geleerd hebben. Veel plezier nog -
18 Mei 2017 - 11:28
Kees-Jan:
Hoi,
Hoe is de staking eigenlijk afgelopen: zijn er nieuwe afspraken gemaakt en zijn de leraren er tevreden over? Daarover heb ik hier niets gehoord.
Veel plezier bij de laatste lessen en ook bij het afscheid, ook al zal dat zeker lastig gaan worden...
-
18 Mei 2017 - 11:32
Ellen:
En dan is het al weer bijna zover dat je SU achter je moet laten.....
Afscheid zal nog lastig worden van al die lieve mensen die je daar hebt leren kennen.
Maar je neemt al je prachtige ervaringen mee naar Nederland waar we inmiddels ook de eerste echte zomerdag hebben gehad!!
Lieve Iris geniet nog van je laatste weekjes daar, doe die lieve kleine Marcel heeel veel groetjes!!!!!
En wie weet gaan we er nog eens terug want ook bij ons zit SU in ons hart!
-
18 Mei 2017 - 11:38
Truus:
Iris,
Van jouw blog word ik helemaal gelukkig. Wat fijn dat je het zo goed gedaan hebt op stage, dat je er zelf blij van geworden bent en dat je met volle teugen geniet van Het Surinaamse leven, het land en de mensen.
Tot over een paar weken! -
18 Mei 2017 - 12:59
Loes Zuure:
Dag iris, wat een leuk verslag weer, en wat een mooie foto's. Nog een paar fijne weken, en tot gauw. Gr.oma loes en opa jan. -
18 Mei 2017 - 18:03
Gerda En Jan:
Hoi Iris
Wat een leuk verslag weer en mooie foto's. Fijn dat de stage zo goed verlopen is.
Geniet er nog een paar weken en dan zien we je gelukkig weer in Asten.
Groetjes Gerda en Jan en natuurlijk Mickey.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
