Afscheid nemen bestaat niet?
Blijf op de hoogte en volg Iris
30 Mei 2017 | Suriname, Paramaribo
Hier mijn laatste verslag vanuit Paramaribo en deze keer is het een kort verslag. Zoals ik de vorige keer al vertelde, is het bijna tijd om te gaan. Over twee dagen staat onze terugvlucht gepland en daarom staat deze week eigenlijk helemaal in het teken van afscheid nemen. Zo hebben we afgelopen donderdag de laatste keer kunnen genieten van Havana en deze stapavond hebben we onwijs mooi afgesloten met de hele groep! Zingend, springend, dansend op Johnny Dab, de YMCA en op heel veel Surinaamse billenshakemuziek, kortom: genoten!
Afgelopen weekend hadden we een speedboottrip en die is letterlijk en figuurlijk in het water gevallen: op dag een was de speedboot al kapot, weg speedboot en eigenlijk dus weg speedboottrip. Hier wil ik verder geen woorden aan vuil maken, het viel tegen helaas. Ook dat kan gebeuren.
De trip die we daarvoor gedaan hebben, was daarentegen geweldig! Onze lieftallige reisgids, waar we deze vier maanden veel mee zijn opgetrokken, had voor ons een afscheidstripje gepland naar Isadou. We kwamen aan op een prachtig eilandje met allemaal schattige huisjes (roze!). We hebben veel gelachen, lekker gedanst, gevoetbald (of ja iets wat daar op leek) en we hebben de jongens getrakteerd op nachtelijk bezoek inclusief muziek (daar waren ze overigens niet heel blij mee). Maar goed dan moet je zorgen dat we niet door het raampje van het huis naar binnen kunnen klimmen (nogmaals sorry guus, wes en luuk).
Daarnaast zijn we naar een Marrondorp geweest genaamd JawJaw. We werden daar hartelijk ontvangen door de dorpsbewoners en door de kleine, lieve, schattige kindjes. Het blijft bizar om te zien hoe gelukkig deze mensen zijn met het weinige dat ze hebben. Daar blijf ik ook echt respect voor hebben en daar kunnen wij in Nederland nog heel veel van leren. We zijn daar ook naar het schooltje geweest en dat was erg interessant om te zien. Ook blijft het voor zulke inwoners interessant om ons te zien. Grappig!
Niet alleen de laatste keer Havana en de laatste tripjes zijn nu geweest, ook de laatste keer helpen bij Kinderhuis Samuel zit erop. En daar had ik het wel even moeilijk mee. We kregen knuffels, kusjes en we werden uitgezwaaid door deze schatten! Ook hebben we nog wat kleren gegeven aan de oudere meiden. De kleintjes hebben voor de laatste keer kappertje gespeeld met onze haren, we hadden weer prachtige kapsels en we hebben voor de laatste keer samen buiten gespeeld. We hebben daar een mooie tijd gehad, maar het blijft lastig dat deze kinderen het gewend zijn dat iedereen die komt, ook weer gaat..
Ook de afscheidsetentjes zijn in volle gang. Zo zijn we vorige week wezen lunchen met onze huisbazen, zij zijn een beetje onze Surinaamse opa en oma geworden. Afgelopen maandag zijn we wezen lunchen met mevrouw Loor, de stagecoördinator van Suriname en naast dat heeft ze voor ons nog veel meer betekend. Gisteravond hadden we het afscheidsetentje met Niels, want die vertrekt straks al naar NL en vanavond hebben we het afscheidsetentje met Guus en Luuk. Morgen ons eigen afscheidsetentje met wes en dan zit ons avontuur er hier ook echt op.
Natuurlijk verheug ik me er ook op om iedereen weer te zien in Nederland. Gek om weer terug te komen, om iedereen gewoon weer tegen te kunnen komen in de supermarkt of op het terras. Nu nog even genieten hier en de mooiste tijd van mijn leven mooi afsluiten!
Afscheid nemen bestaat niet, want veel mensen die ik hier ontmoet heb, zal ik in Nederland ook echt wel weer gaan zien. Reünietjes zijn al gepland en de nodige feestjes staan ook al op het programma. Maar toch bestaat afscheid nemen ook wel, want sommige mensen zal ik niet (veel) meer terug zien.. gek om dat te bedenken en daar ga ik ook maar niet te veel aan denken, dat kan ik (nog) niet aan.
Dit was mijn laatste blog vanuit SU, hierna zal er nog eentje komen als ik weer terug ben in Nederland. Dan blik ik terug op dit ongelofelijke avontuur en zal ik proberen om iedereen te overtuigen om een keertje naar dit prachtige land te gaan! Tot snel X
-
30 Mei 2017 - 22:10
Truus Hermans:
Iris,
En ik zal voorlopig afscheid moeten nemen van jouw mooie blogs. Jammer.
Maar fijn dat je zoveel fijne ervaringen rijker terugkomt.
Tot gauw.
Truus -
30 Mei 2017 - 23:06
Carin:
Wat zal ik blij zijn om je "gewoon" weer tegen te komen bijv. Bij de supermarkt -
31 Mei 2017 - 00:01
Miriam:
Met een lach en een traan, tot snel -
31 Mei 2017 - 02:25
Wesley:
Fijn ook dat het raampje op slot kon. Dat was zeer prettig geweest! -
31 Mei 2017 - 13:50
Ellen Beijers:
Hoi lieve Iris,
Ongelooflijk dat het nu al weer bijna voorbij is je SU avontuur.
Sterkte met afscheid nemen van al die lieve mensen daar, wij vinden het natuurlijk wel weer heel fijn
om je hier te hebben haha...
En wat neem je een rugzak vol prachtige momenten, ervaringen, belevenissen en vriendschappen mee naar NL!!!
Daar zullen we het nog vaak over hebben!!
xxx die mama -
31 Mei 2017 - 20:02
Kees-Jan:
Mooi om te lezen dat het 'de mooiste tijd van je leven' was. Als docent hoop je dat natuurlijk altijd, maar als het dan ook nog zo mooi beschreven wordt...
Bedankt voor je leuke en mooie blogs; net als Truus zal ook ik ze missen.
Tot gauw!
-
01 Juni 2017 - 11:33
GERDA:
Hoi Iris.
Heel fijn dat je daar een mooie tijd had, maar hier komt ook weer een mooie tijd. Tot gauw.
Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley